امروزه زندگی در شهرهای بزرگ، بسیار سخت شده است؛ چرا که اگر ما از عواملی همچون گرانی و وضعیت اقتصادی بگذریم، به آلودگی هوا و شلوغی شهر می رسیم، که همین موارد گفته شده خود باعث این می شود که در صورت داشتن شرایط مناسب از شهرهای بزرگ مهاجرت کرده و زندگی را در شهرهای کوچک، اما دارای شرایط بهتر ادامه دهیم.
در بین شهرهای شمالی کشور، استان مازندران جزء محبوبترین مناطق برای زندگی می باشد. مازندران به دلیل جغرافیای متنوعی که دارد در دنیا بسیار منحصر به فرد می باشد. این استان قسمت های جنوبی اش غالباً کوهستانی می باشد و قسمت شمالی اش عمدتاً جلگه‌ای و ساحلی است.
آب و هوای این استان معتدل مرطوب و کوهستانی می باشد. به طور کل استان مازندران از شهرهای بسیار دیدنی در کشورمان می باشد که هم برای زندگی با خرید ویلا و هم سفر بسیار مناسب است.
بیشتر بخوانید: افزایش طول عمر و سلامت انسان با زندگی در بهشتی همچون مازندران
در حال حاضر بیشتر افراد مناطق شمالی کشور را برای زندگی خود انتخاب می نمایند. شهرهای شمالی علاوه بر آب وهوای مناسبی که دارند، دارای امکانات مناسبی نیز می باشند که تمامی نیازهای یک خانواده برای زندگی را فراهم کرده است.
از جمله مواردی که می توان از نظر کیفیت به آن اشاره کرد، کیفیت محصولات غذایی به ویژه نان های متنوع سنتی که در سطح استان مازندران وجود دارد اشاره نمود. آرد گندم و محصولات آن در مازندران بسیار ارزشمند بوده است تا آنجا که ضرب المثل هایی همچون " آش تا کنّا – پلا تا صحرا – نون تا فردا " در بین مردم رواج داشته است. قداست آرد و نان به گونه ای بوده است که کودکان را از نشستن بر روی آنان برحذر می داشتند. همچنین کسی حق نداشت از روی نان رد شود و یا نان را لگد کند؛ این اعمال را گناهی بزرگ می دانستند. صرف از نظر از ارزشی که دین برای نان قائل است به نظر می رسد به آسانی در دسترس نبودن گندم و عدم کشت آن در منطقه سبب می شده است که تا این اندازه نان مقدس باشد.
بیشتر بخوانید: انواع سقف ویلا در شمال
از جمله نان های سنتی معروفی که در استان مازندران موجود می باشد می توان به موارد زیر اشاره کرد:
تنیر نون(پنجه کَش –panje kash)
این نان؛ معروفترین نان مصرفی است که علی رغم فراموش شدن نان های دیگر و گسترش نانوایی های صنعتی یا وسایل پخت جدیدتر، هنوز هم در بسیاری از نقاط می توان شاهد پخت و مصرف آن بود.
کلیچه نون(چایی نونchaie noon –)
کلیچه نون یا چایی نون برای مصارف عمومی تهیه نمی شود و بیشتر به عنوان نانی تشریفاتی و همچنین برای نگهداری طولانی مدت نان به ویژه برای مسافرت ها و همچنین برای چوپانان و گالشان، پخته و مصرف می شود. کلیچه نون در ابعادی به اندازه کف دست یا کوچکتر تهیه می شود.
این نان بیشتر در ییلاقات و مناطق کوهستانی که امکان نگهداری نان ها برای روزهایی طولانی نیست یا پخت هر روزه نان مشکل است، پخته و مصرف می شود. کسانی که از ییلاق برمی گردند، مقداری از نان را به عنوان سوغات ییلاق برای همسایه ها یا آشنایان می آورند. این نان به دلیل استفاده ی بیشتر به صورت همراه چای، چایی نون شهرت گرفته است. البته ناگفته نماند که این نان بسیار سفت است و باید با چای خورده شود.
بیشتر بخوانید: خرید ویلا در شمال و زندگی در بین بزرگترین تولید کننده های برنج کشور
کلوا نون: بعد از مدت زمانی که حدودا ۲۰ تا ۳۰ دقیقه است، نان می پزد و آن را از زیر خاکستر برمی دارند و خاکستر نشسته بر روی نان را تمیز می کنند و آن را مصرف می کنند. این نان بیشتر توسط چاربیداران، گالش ها و افرادی که همانند چوپانان در گذر هستند و امکاناتی مثل تنور را ندارند مورد استفاده قرار می گیرد.
تهن کلوا(tehen kelva)
این نوع نان در تهن یا تابه پخته می شود که در برخی نقاط به آن تین کلوا نیز می گویند. برای پخت این نان خمیر را به مقدار لازم و متناسب با حجم تابه برمیدارند. در تهن کلوا خمیر کمی شل تر است.
بعد از گذاشتن خمیر در داخل تابه، آن را روی آتش یا اجاق می گذارند و روی آن را با در پوشی می پوشانند. برای اینکه گرما در تمام نقاط نان یکسان باشد و تمام نقاط خمیر کاملا بپزد، روی آن کمی ذغال می ریزند.
بیشتر بخوانید: آیا میزان استحکام و کیفیت ساخت ویلا در شمال توسط کارشناس قابل بررسی می باشد؟ چگونه؟
لَوِنون(laveh noon)
طرز تهیه این نان دقیقا مشابه تهن کلوا است با این تفاوت که نان را در داخل لوه یا قابمله می پزند.
ساج سری نون(saj sari noon
برای پخت این نان در گذشته و بیشتر در مناطق کوهستانی از سنگ پهن و نسبتا نازک مخصوصی استفاده می شده است که به آن «توئه» می گفتند. بعدها ورقه ای حلبی برای پخت این نان بکار برده شد که به آن «ساج» می گفتند و هنوز هم در برخی نقاط جنگلی از این روش استفاده می شود. خمیر این نان دقیقا شبیه پنجه کش است با این تفاوت که برای پخت این نوع نان خمیر را با ضخامتی نازکتر و به اندازه نان لواش به وسیله ی مرزه پهن کرده و به آرامی روی ساج می گذارند و آن را پشت و رو می کنند تا به خوبی بپزد. این نوع نان در مدت زمان کوتاه تری پخته می شود.
بیشتر بخوانید: خرید ویلا در شمال با کدام نوع سقف بهتر است؟
چِک سَری نون(chek sari noon)
این نان شبیه ساج سری نون است با این تفاوت که خمیر آن را مقداری ضخیم تر اما در همان ابعاد ساج سری نون برمی دارند و به جای گذاشتن روی ساج یا توئه، روی ذغال گداخته (چِکchek) و یا حتی آتش می گذارند. معمولا آن را روی ماشه قرار می دهند و بر روی زغال و یا آتش می گیرند تا بپزد. این نوع نان نیز در مدت زمان کوتاهی آماده می شود.
پَتی نون(pati noon)
مواد اولیه این نان کمی با دیگر نان ها متفاوت است، در واقع نوعی شیرینی است. برای پخت این نان؛ از برنج (بیشتر از نوع زرگ؛ نوعی برنج محلی) استفاده می شد که به آن دشو، شکر، زردچوبه و واتک (رازیانه) یا ادویه های دیگر برای خوشمزه تر شدن نیز اضافه می کنند. این نان مخصوص عروسی ها یا جشن ها و اعیاد بخصوص نوروز بوده است. برای پخت این نان، ابتدا برنج از قبل خیسانده شده را می پزند و سپس آن را آب کشی می کنند. سپس برنج های آبکش شده را در ظرفی ریخته و به وسیله ابزاری همچون گوشت کوب و یا سنگ آنقدر می کوبند تا دانه های برنج له شود و به هم بچسبد. سپس ادویه ها و دشو (دوشاب) و در مواردی کمتر شکر را به آن اضافه می کنند و خوب به هم می زنند. سپس این مخلوط خمیری را به اندازه ی کف دست پهن می کنند و بر روی ساج که روی آتش قرار دارد، می پزند. همانطور که گفته شد این نوع نان مخصوص جشن ها بوده و به ندرت تهیه می شده است. گاهی آن را نیز تزیین می کردند. امروزه این نوع شیرینی به فراموشی سپرده شده است.
بیشتر بخوانید: مراحل گرفتن پروانه ساخت برای ویلا در شمال